De overtocht

Goedemorgen vanuit Zweden!

We hadden ons voorbereid op lange files in Duitsland, maar de reis ging zeer voorspoedig. We waren al om kwart voor één in Kiel en stonden mooi vooraan geparkeerd om in te schepen. Het was erg warm en benauwd met 32 graden op de meter, dus bij de auto rondhangen was geen fijne optie. Na een broodje en een soepje lopen we de stad in, op zoek naar verkoeling in een overdekt winkelcentrum of misschien een kerk. 

Als eerste komen we langs een groot winkelcentrum waar we zo weer doorheen zijn. Even verderop zien we een grote kerk. De St. Nicolai kerk van Kiel. Binnen is het heerlijk stil en koel. Tes en Tara vinden het maar vreemd, die stilte en Tes fluistert al snel of we weer weggaan. We lopen verder door een winkelstraat en komen langs een schoenenwinkel. Tes heeft nieuwe loopschoenen nodig en het tweede paar is voor de helft. Tara mag ook uitzoeken. Tes haar ogen vallen op een paar mooie Sketchers met lampjes in de zolen, maar helaas is maat 31 alweer te klein. 32 is er niet, dus het feest gaat niet door. Tara levert met tegenzin haar gekozen gympen ook weer in en we lopen verder. Ik besluit dat het wel tijd is voor een ijsje. In Nederland is dat bij wijze van op elke hoek van de straat te krijgen, hier is dat wat lastiger. We zien verschillende kraampjes met braadworsten, maar ijs ho maar. Uiteindelijk wordt het wachten beloond en genieten we van twee bolletjes in een hoorntje en een softijs.

Inmiddels is het half drie en Jeroen denkt dat het inschepen om drie uur begint. We lopen gauw weer richting boot, waar hij gelijk krijgt. 

Om kwart voor vier zitten we op de boot met een drankje in de Yacht Club. Jaja, poep de chique ☺. Onze hut zit op deck 9 en heeft een mooi groot raam. Daar zijn we blij mee. 

Om vijf uur kunnen we al aan tafel voor het diner en dat laten we ons goed smaken. Het is gelukkig vrij rustig met gasten, dringen is niet nodig. Ik kies voor een heerlijke warmgerookte zalm taart (koud met veel roomkaas, dille en zalm), garnalensalade, gravad lachs en wat salade. De meiden nemen frietjes, zweedse gehakballetjes en komkommers. Jeroen geniet van de aardappeltjes, sla, worstjes en gehaktballetjes. De aardbeientaart als toetje is heerlijk, maar kan er haast niet meer bij. 

Na het eten lopen we nog even langs het winkeltje voor wat drinken in de hut vanavond en daarna gaan we lekker naar buiten het deck op. De boot vaart inmiddels net en het uitzicht is prachtig. De wind waait door onze haren en we proeven de zilte zeelucht al op onze lippen. Tara begint erg moe te worden en vraagt meermaals om naar de hut te gaan. Ik loop met haar vooruit om haar op bed te leggen, Tes en Jeroen blijven nog even op het buitendeck. 

Eenmaal in de hut wordt Tara steeds onrustiger. Ze kan de slaap niet vatten. Inmiddels zijn Tes en Jeroen ook terug en kijken we nog even samen vanuit de hut naar de zonsondergang. Jeroen en ik besluiten dat het tijd is om te gaan slapen, want als wij niet stil zijn, worden de kinderen ook niet rustig. Zo gezegd, zo gedaan en na een half uurtje rommelen slaapt iedereen zo'n beetje. 

De nacht verloopt redelijk en om half zeven zijn we weer bij de pinken. Na een goed ontbijt, Tara geniet van een sappig (zachtgekookt) eitje en de mini muffins, pakken we de boel bij elkaar. Het uitzicht op het deck is prachtig. De meiden vragen zich af of de boot wel onder de Ålvsborgbrug past, op een haar na lukt het toch. We meren aan en vervolgen onze weg de boot af, Zweden in. Ditmaal niet onder, maar over de Älvsborgbrug.